Το παιδί βλέπει το νόημα του γάμου στη στοργή του πατέρα και της μητέρας. Αν ο πατέρας και η μητέρα είναι ψυχροί και απόμακροι, αν σπάνια αγκαλιάζονται και φιλιούνται, αν η σχέση τους είναι ευγενική, τυπική, συγκρατημένη, η έννοια αυτής της συμπεριφοράς είναι ξεκάθαρη στο παιδί. Γιατί, αν και μπορεί να μη τους ακούσει ποτέ να διαπληκτίζονται για την ερωτική τους ζωή ή για τις βασικές διαφορές τους, θα αισθάνεται την έλλειψη τρυφερότητος και την στειρότητα του γάμου τους και σε κάποιο βαθμό θα τα συνδέσει αυτά με το γάμο γενικά. Ο γάμος γι’ αυτό δεν θα μπορεί να υποσχεθεί τρυφερές και βαθειές σχέσεις, γιατί ποτέ δεν τον βίωσε σαν μια σχέση τρυφερότητος.