«...Ρωτάς πολλές φορές, τι έδωσα στο παιδί. Θα πεταχτεί ο εγωισμός σου, το θέλημά σου. Θα σου δείξουν πολλά. Ρούχα, φροντιστήρια, χρήματα, σπίτια. Θα σου πουν πολλά.
Πολλά από αυτά, που δεν ντύνουν, δε ζεσταίνουν, δε χορταίνουν, δε στεγάζουν, δε διδάσκουν, δεν καλύπτουν, δε γεμίζουν.
Την ψυχή να ρωτήσεις. Τη συνείδηση να ακούσεις. Μήπως και μιλήσει ο Θεός. Έτσι θα νοιώσεις ότι δεν το τάισες με αγάπη, να χορτάσει. Όχι γιατί δεν είχες αγάπη.
Τρόπο και χρόνο δεν είχες να την εκφράσεις. Την έβαλες στην κατάψυξη για αργότερα.
Τι κρίμα! Πολλές φορές φεύγει ο άνθρωπος και η αγάπη του δεν έχει προλάβει να ξεπαγώσει...».
Από το βιβλίο «Το παραμύθι σου άνοιξε… Από τα παραμύθια του χθες στην αλήθεια του σήμερα!», π. Σπυρίδωνα Βασιλάκου, εκδόσεις Αρχονταρίκι.