Κάνε Θεέ, την καρδιά μας να μη λυγίσει ποτέ…
«...Το άρθρο αυτό, αγαπητοί μου αναγνώστες, το γράφω ύστερα από τον συναγερμό. Μέσα στο υπόγειο βρίσκονται δύο γυναίκες του λαού.
Η μια βάσταγε το μωρό της αμίλητη μέσα στο σκοτάδι, καθισμένη σε ένα σκαλοπάτι. Η άλλη, που έχει δυο γιούς στον πόλεμο, δεν έπαυε να μουρμουρίζει καθώς σύριζαν οι σειρήνες:
- Θεέ μου… Δώσε κουράγιο να βαστά η ψυχή του κόσμου που δεν έφταιξε σε τίποτα. Κάνε να μη λυγίσει ποτέ η καρδιά μας..
Να τι έλεγε αυτή η γυναικούλα. Μου φαίνεται πως τα λόγια αυτά αξίζουν στην απλότητά τους και δείχνουν πολλά…
Είναι λόγια ακόμη, που ο καθένας μας μπορεί να λέει στις κρίσιμες αυτές ώρες που περνάμε.
- Κάνε Θεέ, την καρδιά μας να μη λυγίσει ποτέ…»
Λιλίκα Νάκου. «Να μη λυγίσει ποτέ η καρδιά μας». Από το βιβλίο «28 Οκτωβρίου 1940. Η Ελλάδα στο χαράκωμα της ελευθερίας».