- Πέρασε, είπε ο Θεός, κάνοντας χώρο στον άνθρωπο, αυτός είναι ο δρόμος.

- Πέρασα κάποτε μόνη και χάθηκα, απάντησε η Παρθένος, Εσύ είσαι η σωτηρία.

- Θέλεις να περάσουμε μαζί; ρώτησε ο Θεός.

- Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου.

Η απάντηση δόθηκε.

- Που είσαι;

- Εδώ που είσαι και Εσύ, δούλη Σου. Και το θέλημά Σου είναι και δικό μου.

Οι δυο βαριές πόρτες, οι θεοχάρακτες του νόμου πλάκες, άνοιξαν. Η σκιά τους έπαψε να σκιάζει το πρόσωπο της Μαριάμ.

Μέσα από την πύλη πέρασαν μαζί. Από τη συνάντηση Θεού και ανθρώπου γεννιέται ένας Θεός ισχυρός. Άρχοντας της Ειρήνης, ο Θεάνθρωπος Χριστός, η ζωή και η ανάσταση του ανθρώπου.

Απο το βιβλίο “Απο τα ρηχά του χρόνου στο βάθος της αιωνιότητας...” π. Σπυρίδωνα Βασιλάκου, εκδ. Αρχονταρίκι