Τώρα στερνά συχνά Σε μνημονεύουμε

και Σου δοξάζουμε το κλέος

τον κάθε λόγο Σου ανιχνεύουμε

με θαυμασμό, Αιτωλέ, και δέος.

Ας ήταν, λέω, να μας λυπόσουνα,

της Ρωμιοσύνης Συ Κολώνα,

κι Απόστολος να ξαναρχόσουνα

και στο δικό μας τον αιώνα.

Να ιδούμε από κοντά τις άγιες μέρες Σου,

μ’ όλη τη χάρη της ευχής Σου,

να ‘ρθεις με το Σταυρό, με τις φοβέρες Σου

και με τον κεραυνό της Διδαχής Σου.

Να πεις εκείνα που Σε πάθιαζαν

απ’ τ’ άγραφό Σου το Βαγγέλιο

κι οι άνθρωποι τότε τα λογάριαζαν

και τα ‘βαζαν γερό θεμέλιο.

Πατροκοσμά, πολύ σε θυμηθήκαμε.

Σ’ έχουμε ανάγκη, αλήθεια, τόση.

Τώρα που τόσες γνώσεις φορτωθήκαμε

και μας απόλειπεν η Γνώση…

ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΖΙΤΣΑΙΑ

Απο το βιβλίο “ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ, Μια ιερή πορεία προς την Επανάσταση”, Μιχάλη Σταφυλα