« … Το χειρότερο bullying είναι αυτό που κάνουμε εμείς στον εαυτό μας. Όταν τον τυραννάμε, τον μαστιγώνουμε και τον τιμωρούμε για κάθε του όνειρο και επιθυμία. Για ένα τυχόν λάθος και αστοχία, γιατί δεν είναι αυτός που μας είπαν ότι πρέπει να είναι, ένας αναμάρτητος και αλάνθαστος, ένας τέλειος. Η απόλαυση συμπλέκεται με την ενοχή και η ηδονή με την οδύνη σε τέτοιους εναγκαλισμούς που η ψυχή καταρρέει και η καρδιά αποκάνει. Και να δεις που σχεδόν κανείς ενοχικός στην πραγματικότητα δεν ξέρει γιατί νιώθει ενοχές ...»

Απόσπασμα από το βιβλίο "Κάθε τέλος μια αρχή" του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου (Λίβυου), εκδ. Αρμός