Να απομακρύνεις ανθρώπους “τοξικούς” από κοντά σου.

Έτσι σου λένε. Έτσι σου μαθαίνουν.

Ξέρεις, Άνθρωπε…

Κάτι τέτοιο εγωιστικό είναι, μα είναι και επικίνδυνο.

Εγωιστικό. Απλά αναρωτήσου, ποιος είσαι εσύ και πόσο καλύτερος νομίζεις ότι είσαι από τον καθέναν αδελφό, που στέκει δίπλα;

Επικίνδυνο. Μέσα στην παραζάλη σου αυτή, προσπαθώντας την παραπάνω εντολή να την τηρήσεις, μπορεί να κάνεις λάθη. Και άνθρωποι να την πληρώσουνε, άνθρωποι δικοί σου, που για σένα νοιάζονται και ας και σε κανένα σφάλμα έχουνε πέσει.

Άσε τις εκκαθαρίσεις…

Φρόντισε εσύ, Άνθρωπε, απλά ελεύθερος να στέκεσαι. Και είναι η ελευθερία κατάσταση εσωτερική.

Και έχει αγάπη μέσα της και έχει ανδρεία και συγχώρεση έχει και ανωτερότητα και πολλά άλλα αγαθά…

Ελεύθερος να στέκεσαι εσύ, Άνθρωπε. Σε καθεμία στιγμή της ζωής σου.

Και μη φοβάσαι.

Αν εντέλει υπάρχουν άνθρωποι με άσχημες απέναντί σου συμπεριφορές, από μόνοι τους, θα το δεις, θα φύγουν.

Βλέπεις, είναι που το κακό την ελευθερία δεν μπορεί να την αντέξει… Κοντά της, ποτέ δεν θα σταθεί…

Μόνον εσύ ελεύθερος στάσου, Άνθρωπε.

Ελεύθερος.

Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης, Ψυχολόγος M. Sc.

Απόσπασμα από το βιβλίο του “Πριν νυχτώσει, κείμενα για το καθημερινό και το αιώνιο”, εκδ. Εν Πλω