«…Ω, πόσο ασθενής είμαι. Έγραψα λίγο και κουράστηκα κιόλας και το σώμα ζητά ανάπαυση. Και ο Κύριος όταν ήταν στη γη εγνώρισε την ανθρώπινη ασθένεια. Κι Αυτός, ο ελεήμων, κουραζόταν από την οδοιπορία και κοιμόταν στο πλοίο την ώρα της τρικυμίας κι όταν Τον ξύπνησαν οι μαθητές, τότε πρόσταξε τη θάλασσα και τον άνεμο να σιγήσουν κι έγινε μεγάλη γαλήνη.

Έτσι και στην ψυχή μας, όταν επικαλούμαστε το άγιο όνομα του Κυρίου, γίνεται μεγάλη γαλήνη.

Δώσε μας, Κύριε, να Σε αινούμε ως την έσχατη πνοή μας…»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ», Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου.