Ένα ιερό σήμαντρο μας αναγγέλλει, πως ο Νυμφίος-Χριστός έρχεται να σταυρωθεί και με το τίμιο αίμα Του να μας λυτρώσει από τη φθορά και το θάνατο.

Την ημέρα αυτή η Εκκλησία βάζει μπροστά μας δύο υποδείγματα. Ένα θετικό και ένα αρνητικό. Ο Ιωσήφ, είναι το θετικό υπόδειγμα και θεωρείται «τύπος» και «εικόνα» του Χριστού. Οι παραλληλισμοί είναι εμφανείς. Όπως ο Ιωσήφ φθονήθηκε, ταπεινώθηκε και οδηγήθηκε στην υποδούλωση από τα αδέλφια του, έτσι και ο Ιησούς φθονήθηκε, ταπεινώθηκε, σταυρώθηκε και θανατώθηκε από τους συμπατριώτες Του. Όπως, όμως, ο Ιωσήφ οδηγήθηκε με τη χάρη του Θεού στη δόξα και την καταξίωση και ταυτόχρονα, έσωσε τα αδέλφια του από την ασιτία, έτσι και ο Χριστός με την Ανάστασή Του δοξάστηκε και χάρισε στους ανθρώπους τη σωτηρία, προσφέροντάς τους το Σώμα και το Αίμα Του ως φάρμακο αθανασίας.

Την ίδια μέρα θυμόμαστε και την άκαρπη συκιά, που ξεράθηκε ύστερα από την κατάρα του Κυρίου. Αυτό είναι μία παρότρυνση προς όλους για να επαληθεύουμε διαρκώς την πίστη μας με έργα και να μην αρκούμαστε στις δάφνες ενός ιστορικού παρελθόντος, μιας αποστεωμένης παράδοσης ή μιας τυπικής χριστιανικής ιδιότητας.

Αποφεύγοντας λοιπόν, την ακαρπία της συκιάς και ακολουθώντας την αγωνιστικότητα και γενναιότητα του Ιωσήφ, γινόμαστε άξιοι να συμπορευτούμε με τον Χριστό.

Από το βιβλίο «Προσέγγιση των γεγονότων της Μεγάλης Εβδομάδος», Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου, εκδόσεις Επιστροφή.