Γελάς ποτέ, Κύριε;
“… Γελάς ποτέ, Κύριε;
Έχω λοιπόν μια υποψία. Πως άφησες κάτι δικό Σου σ’ εμάς, για να το προσφέρουμε. Αυτό που δεν περιγράφεται στο Ευαγγέλιό Σου και δεν απεικονίζεται στις εικόνες σου.
Το χαμόγελο.
Το χαμόγελο της αρχοντιάς, της συμπαράστασης και της ταπεινοφροσύνης.
Ίσως το χαμόγελό μας, το δικό μου κι όλων των πατεράδων και των μανάδων να είναι η μόνη απόδειξη στη γη αυτή πως γελάς, Κύριε.
Γελάς!
Κι είναι το γέλιο Σου γλυκό...”
Από το βιβλίο “Δυο στάλες κουράγιο για συντρόφους και γονείς”, του Ηλία Λιαμή, εκδ. Αρχονταρίκι.